Potosí to miasto położone na 3967 m n.p.m. w departamencie o tej samej nazwie. Znane jest dzięki „gorączce złota”. Zostało założone w 1545 r. wydobywano tutaj duże pokłady srebra z góry zwanej dzisiaj cerro Rico (Bogata Góra). W XVI w. uznawane było za największy kompleks industrialny, w którym wydobywano srebro. Miasto zaludniło się po wybudowaniu pierwszej kopalni i systematycznie rozwijało: budowano nowe kopalnie, zakładano mennice. To właśnie tutejsze bogactwa, które przybywały do Europy zachwiały cały system ekonomiczny starego kontynentu. Złoża skończyły się w XVIII w., a miasto upadło i pustoszało. Dziś zamieszkuje je ok. 200 tys. osób. Podziwiać tu można wiele przepięknych zabytków m.in. kolonialne kościoły. Potosí zostało wpisane w 1987 r. na listę UNESCO.
Najlepszy moment na zwiedzanie Boliwii to kwiecień-maj, wrzesień i listopad. Wyżej położone obszary Boliwii najlepiej zwiedzać na wiosnę, a te niżej – na jesieni. Są to momenty także najsłabszego ruchu turystycznego w Boliwii.
Okres od czerwca do września jest polecany na wyprawy w rejony boliwijskiego Altiplano, choć zdarzają się wtedy chłodne noce i dosyć częste wiatry.
W rejonie Andów pora sucha trwa od końca kwietnia do października/listopada. Zimą bywa tu mroźnie, zwłaszcza po zachodzie słońca.
Na równinach na południowym-wschodzie i północy pora sucha przypada na okres zimowy.
Na północnym-wschodzie zaznacza się wpływ wilgotnego klimatu równikowego znad Amazonii, dlatego pora sucha nie jest tu zbyt wyraźna.
Obszar Boliwii przy granicy z Chile to jeden z najsuchszych rejonów na świecie. Pory deszczowej w zasadzie tutaj nie ma (teoretycznie trwa od listopada do marca).
W Boliwii wieje południowy wiatr surazos, który gwałtownie i znacznie obniża temperaturę powietrza.
Klimat Boliwii jest zróżnicowany. Występują tu dwie główne strefy klimatyczne – większość terytorium znajduje się pod wpływem klimatu zwrotnikowego, natomiast na północy i wschodzie dominuje klimat podrównikowy. Charakterystyczne dla Boliwii są znaczne dobowe amplitudy temperatur. Na równinach średnia temperatura wynosi 20 °C w okresie zimowym i 25 °C latem. Przedgórze Andów jest nieco chłodniejsze – ok. 16 °C – 19 °C. W wyższych partiach górskich dochodzi do większego zróżnicowania termicznego. W rejonie Andów panuje klimat zwrotnikowy o cechach górskich z wyraźną piętrowością. Region cechują też niskie roczne sumy opadów (ok. 150-500 mm) oraz znaczne dobowe amplitudy temperatur (od 20 °C do -10 °C). Na dużych wysokościach ujemna temperatura powietrza utrzymuje się przez całą dobę, przez cały rok.
Na Nizinie Boliwijskiej panuje klimat podrównikowy wilgotny z roczną sumą opadów od 1 500 do 2 000 mm. Występuje tu pora deszczowa (listopad-maj), a średnia temperatura w ciągu roku wynosi 26 °C. Podobnie sytuacja wygląda na innych obszarach równinnych. Najwięcej opadów występuje na północnym-wschodzie, gdzie widać wyraźny wpływ klimatu równikowego znad Amazonii. Roczne sumy opadów wynoszą tutaj od 2 000 do 3 000 mm. Także tutaj wyróżnia się porę deszczową i suchą.
W Boliwii, na obszarach poniżej 1 500 m n.p.m. istnieje zagrożenie malarią przez cały rok. Wskazane są szczepienie przeciwko żółtej febrze, a przy dłuższych pobytach także przeciwko wściekliźnie. Na niżej położonych obszarach przez cały rok dają się we znaki komary, których aktywność wzrasta po zmroku.